meleğime...anneme...

düşlerim yarım kalıyor yine
soluksuz geçiyor artık
her an gideceğinin korkusu var içimde
ellerin gitmemeli benden
gölgeler içinde yanıyorum
susma ne olur
gözlerin baksın yine
sıcak yüreğini istiyorum
korkuyorum
sev beni ne olur
sana çok ihtiyacım var
kim saracak yaralarımı düştüğümde kim
gitme o kadar uzaklara
gizli şehrimde kal yalvarırım
sensiz yaşamak istemiyorum
gidersen eğer bende geleceğim ANNECİM...

ellerime dokunsun ellerin...

çocuk yüreğime sığdıramadım seni
giderken sen
pencereden öylece gidişini izlemek...
ah tanrım
bunları bana yapmalı mıydı... Devamı
düşmeli miydi gözyaşım
yüzüm onun hasretiyle ağlamaklı bir hal almalı mıydı
şimdi sana koşacağım
tut ellerimden
uçurumlar kalmasın sevdandan geriye
tut ellerimden
bir sen yoksun burada
tut ellerimden
penceremi kapatıp seni bekleyeceğim
gel
ve tut yeniden
ellerimden...

susuyorum şimdi...

umutsuz yolculuklarımın kırık dökük öyküleriydin giderken
bir damla yaş düştü parmak uclarıma
korkuyordum severken
bir damla ölüm düştü uykularıma
susuyorum şimdi
gölgene düşüyor çocukluk öykülerim...