Distopya

Karanlıkların filizlendiği, en derin duygusal çırpınışlarda geçen biçare zamanın öyküsünü anlatıyordu saatler..
"Akrep' e" misilleme yapan "Yelkovan' ın" sinsiliği misali, hızla koşan bir sözcük deyimi oluveriyor ve sonra düşüyordu en derin yarların dibine.. Karanlık cesedi ile..
Anlamsızlıkların çığlıkları yırtarken bedenimi, senli olmanın hüznünü düşünüyordum, tek satır sevdamın kucağında..
"Var Olamamanın Bilinci", tüketerek geliyor nefesini, hızla çarpıyor tokat gibi yüzüme..
Avuçlarıma ektiğim kader gözyaşlarım, yeşeriyor... Karanlık filizlerin arasından.. Ne kadar ki, soluyor, yalnız üşüyen bedenim gibi ve bir de katı haline dönüyordu ruhum inceden..
Bağırmak, boşa nefes tüketmek.. Harcıyor zamanımı, düşünmem gereken onca acı söylevler var iken kulaklarımda..
Kirli, paslı yüzüm ekşiyor, Mikâil' in zamansız yağıveren yağmuruna aldırmaksızın..
Alternatifimi yazdım Tanrı' ya ve onun "Meşhur" tanrısallığına.. Alternatifime inandım..
Düştüm kendi yokluğumun yoluna, aramak bile sıkıntı veriyor bu sıralar...
"Eşgalsiz Umutlar" dolduruveriyor her bir yanımı, suratsızca bakışıyorlar.. Sözleri olmadan, kelimelersiz, tıkırtılar ile akıp gidiyor sensizliğim.. tekrar dönüyorum gemilerimi yaktığım o karanlık limanıma..
Yok ediyorum "Yarınlarımı", "Dünlerime" inat gülüyorum ,"Bu Günlerim de"..
Ama ne var ki, hepsi toz oluyor sahteliklerin rüzgarında, gelincik polenleriyle dans ederek..
O aptalca sözlerim ile beklerken, seyrediyorum ancak dağılıp giden herşeyimi.. Yakmaya bile "bir tutam umudum" yok iken..
Kesiveriyorum şah damarımı, bir keskin nefret kenarı ile..
Lâkin acıyor gözlerim, o umutsuz biçare bedenime, eski sevdalarımın "ucu yanmış mektuplarını" bastırıyorum bu sefer, "kanlı düşüncelerim ile"..
Kuru öksürükler ile dolu amansız gecemde, sigaramda çektiğim "son nefesim de" bile, "küfür" ediyorum.. "Şehâdet" ile hayatıma..
Acıyor beynim, sulanmış gözlerimin kanlı saflığını yansıtıyor, sahte aynalardan, sahte gülümsemelerime..
İnanıyorum artık.. Bir "karanlık Dünya" var ve ben o karanlık dünyaya "Hükümran" olmuşum..
O zaman, "Zalimce", Savruluyorum..
Acımaksızın parçalıyorum, seni.. Yani bende kini..
"Senli Sevdalarımı ve Düşüncelerimi"..
"Darbe Yaparak Düşürüyorum Yüreğimi Tahtından",
"O Karanlık Distopya' mın Zalimliğinde"..

Ütopya

Susuz gecelerimin tekrarında ki hüznümü aktarıyordum, ateş ile satırlara..
Sonsuz elemimi anlatan, acılarımın sırtımda ki ezeli rekabetini..
Düşünmenin acı verdiği bir hayal dünyasına keşif yaptım..
Diz boyu bataklıklarında, edebi değeri olmayan lakerdalar doluyordu..
Gecesi, gündüzü, yalan duvarlarından akıtan, bir servi ağacı dalı gibi, eğilip bükülen yürekler vardı..
Sancılar içinde atarken adımlarımı, aklım bin parça, fikrim ise gamsız idi..
Işığı sonunda, deniz feneri..
Klavuz kaptansız gemimde, sonsuz yürek deryalarında karaya otumuştum..
Anlatımsız hikayeler üşüşürken başıma, tek fısıldadığım şehadet sendin..
Ölüm üzerinde destanlar yazabilirim sevgili..
İmgeler aklımda binbir kur yaparken, deli dansları ile..
Sessizliğin çığlığı kulaklarımda sen oluverirken..
Odak noktamı kaybediyordum..
Dalıyordum senli hülyalara; tam kalbinden, en kırmızısından..
Yüreği avucunda seken, seyyah gözleri vardı bulutlarımda..
Aşılan duvaların adam gibi gölgelerine terkettim onları ya..
Zamansız ayrılıklar şehri içini boşaltıyor yüreğime, binbir elem dolu zehri ve kasveti ile..
Ve tekrar tekrar acıyorum, senin ellerinsiz üşüyen bedenime..
Yanlız, acırım ruhuma, soğuk bedenimde hapsolan yanlızlığı ile..
Devam eden çile satırları, koyu kırmızı damlalar ile akarken kalemimden, terkediyorum sevdamı, bülbül yanlız kalsın, hasret kalsın gülüne..
Provasını yaptığım sözlerimi tekrarlıyorum, çenemde acı bir sinsilik cümlesi gezinirken..
Sorumsuz veledini bırakmış zaman ellerime, zaten soğuk avuçlarım, birde ıslanırdı, kasvet dolu kaprisleri ile, donardı..
Arkası yarınlarımın sahne arkasısın benim beynimde..
Filmimde ölemeyen jöndün, bir nevi hayallerimde..
Kesiyorum satırlarımı kan ile..
Yanlız imzam bir komik yine..
Adı;
Ne bileyim..
Sen yine..
Yarattığım ütopyamın terkedilmiş şehrinde..