düşlerimden de öteydin...

düşlerimin adımlarıyla gidiyorum
sessiz yüreğinden
en çok seni özleyeceğim
kimse duymayacak ama
çığlık çığlığa kalacağım sessiz odamda
yırtılıyor bileklerim ufacık cam darbesiyle
ve
yine akıyor kanım
sensiz ölüyorum
ilk değildi aslında
yalnızğın ön adıydın benim için
korkulu rüyaların sessiz gemileri
sen giderken
arkandan bakıyordum öylece
şimdi ben gidiyorum
hoşça kal...

yalanlarla gidiyorum...

tutsak düşüyorum yalanlarıma
kaybolan zamanın hızı
yarım yamalak koşmalarımı düşürüyor önüme
sancısıyla kavrulan
ölümün al yanaklı öykülerine ağlıyorum
diplere atılan korkular sarıyor bedenimi
aynı hızla düşüyorum gökyüzünden
çakılıyor bütün düşlerim toprağa
bir acı öykü oluyor gece
ya susuz dudaklarımı çatlatıyor bir şekilde
ya da
ıssız yalnızlığımı sarsıyor umarsızca
şimdi git
at yalnızlığı koynuma
al kendine umutlarımı
ve
gülüşümü
sensiz lazım olmayacak hiç biri bana...