ölümün kusursuz sessizliği...

koşulsuz düşüyorum yollara
ıssız sokaklar
ve
bir şarkı ıslıkla
ya ben geliyorum sana
ya da sen gidiyorsun benden
üşüyorum
örtüyor hayalin üstümü
düşündükçe seni
daha çok titriyorum
hayır hayır soğuktan değil
sensizliğin korkusuyla sarsılıyor bedenim
oturuyorum kaldırımın birinde
öylece uykuya dalıyorum
gelen geçen bakıyor suskun bedenime
gözlerim yarı aralı
görüyorum hepsini
herkeste bir telaş
aralarında fısıldaşıyorlar
-neden?
-acaba neydi onu böylesine susturan?
kimse bulamıyor cevabı
ve ben sessizce geliyorum yanına
uyurken sen küçük bi buse dudaklarına
yine gidiyorum
geleceğin günün yangınıyla
yatağıma geri dönüyorum
toprağıma...